Parocja PERSKA

Wolnorosnące drzewo o krótkim pniu lub wielopniowy krzew o dekoracyjnych jesienią liściach. Występuje endemicznie w górach Elburs w Persji. Korona szerokostożkowa, gęsta. W naturze, wieku 150 lat osiąga 15 m wys. W ogrodzie dorasta do 6 m wys. Kora na pniu łuszczy się płatami, podobnie jak u platana. Liście odwrotniejajowate, 5-12 cm długości, wczesną wiosną różowe, latem skórzaste, błyszczące i ciemnozielone, jesienią pomarańczowoszkarłatne. Jesienne przebarwienie liści jest najlepszą, wyróżniająca cechą tej rośliny. Kwiaty różowoczerwone, niepozorne, zebrane w małe główki, z licznymi czerwonymi pręcikami, występują masowo przed rozwojem liści, IV. Atrakcyjne jedynie oglądane z bliska. Małe wymagania glebowe, ale nie znosi gleb zasadowych. Wskazane są stanowiska ciepłe, słoneczne, gdyż wtedy liście jesienią przebarwiają się intensywniej