Dereń kousa CHINENSIS

Wysoki krzew lub nieduże drzewo o nieregularnym pokroju, luźnej szerokiej koronie, wyjątkowo dekoracyjne w okresie kwitnienia. Dorasta do 5-7 m wysokości. Pędy są początkowo wzniesione, natomiast gałęzie układają się horyzontalnie. Liście są eliptyczne, ostro zakończone, mają do 12 cm długości, atrakcyjne przebarwiają się jesienią na żółto, czerwono i purpurowo. Kwiaty są zebrane w małe główkowate kwiatostany, przypominające żółtozielone pomponiki, są otoczone od spodu atrakcyjnymi, białokremowymi podsadkami. Podsadki są eliptyczne, zwykle ostro zakończone, mają od 4 do 6 cm długości i są główną ozdobą rośliny. Roślina kwitnie bardzo obficie na przełomie maja i czerwca. Kuliste, czerwone owoce dojrzewają we wrześniu, przypominają owoce liczi chińskiego i są jadalne, choć niezbyt smaczne. Jest to odmiana botaniczna dziko rosnąca w Chinach, bardzo odporna na mróz. Można ją z powodzeniem uprawiać w najchłodniejszych rejonach kraju. Dereń kousa najlepiej rośnie sadzony na glebach żyznych, umiarkowanie wilgotnych, przepuszczalnych, o kwaśnym lub lekko kwaśnym pH. Preferuje stanowiska słoneczne do półcienistych, miejsca zaciszne, osłonięte od wiatru. Dosyć dobrze znosi krótkotrwałą suszę. Rośliny najpiękniej prezentują się sadzone pojedynczo lub w niewielkich grupach na tle regularnie koszonego trawnika albo nad brzegiem oczka wodnego.